یکی از عمیق ترین موضوعاتی که محتاج تامل بسیار در اندیشه امام خمینی(س) می باشد، موضوع حقیقت محمدیه و امام شناسی ایشان است که با بیانی عرفانی و فلسفی و در قالب اصطلاحاتی خاص در آثار ایشان تبلور دارد و البته برای نسلی که با آن اصطلاحات چندان آشنایی ندارد، محتاج آن گونه شرح و بسطی است که اولاً حق مطلب ادا شود و ثانیاً چنان ساده باشد که برای اکثریت نسل جدید قابل هضم گردد. با این حال اگر بخواهیم به صورت اجمالی هر چند بسیار ناقص بگوییم که ایشان زمان ظهور را چه زمانی می دانستند، با احتیاط کامل شاید بتوان گفت که ایشان ظهور حقیقت امامت را دارای مراتب مختلف می دانستند. به عنوان مثال اگر چه حضرت امیر مومنان(ع) در زمان حیات، در میان مردم بودند اما حقیقت وجودی ایشان فقط برای افراد معدودی ظهور داشت و دیگر ائمه اطهار نیز چنین هستند. لذا در مورد امام زمان(عج) باید پرسید ظهور کدام جلوه وجودی ایشان مطمح نظر است؟ اگر منظور آن جلوه ظاهری باشد که با سیف قیام می کنند، امام خمینی(س) در این زمینه هیچ زمان مشخصی را با تمام علائمی که در مورد این نوع ظهور گفته اند بیان نداشته و در مورد انقلاب اسلامی ایران که به آن نزدیک است یا نه و یا آن را نزدیک کرده یا نه سخن روشنی ندارند جز آنکه به نحوی رمزگونه هر پیروزی حق بر باطلی بالاخص انقلاب اسلامی ایران را نیز در جهت آن ظهور بیان داشته اند. همچنین در برخی دعاهای خود آرزو کرده اند که این انقلاب به انقلاب نهایی مستضعفین جهان به رهبری امام عصر(عج) منجر شود.

. انتهای پیام /*